Od 25 do 30% wysokości naszego ostatniego wynagrodzenia będzie wynosiła nasza emerytura w 2060 roku, według różnych prognoz.

To dużo, czy mało? Niech każdy oceni samodzielnie.

Ten wynik jest składową kilku czynników, między innymi negatywnych zmian demograficznych i niskiego wieku emerytalnego.

Co by nie mówić, to uważam, że to i tak świetny wynik. Zakładamy przecież, że państwowy system emerytalny przetrwa kolejne 40 lat. Optymistycznie? Bardzo?

Czy mamy jakieś alternatywne rozwiązania?

O PPK słyszałem i czytałem już chyba wszystko, w tym również kilka teorii spiskowych, zdecydowanie małą liczbę zachwytów i wiele opinii negatywnych, zarówno ze strony pracodawców, jak i pracowników.

Pracodawcom szczególnie się nie dziwię, zwłaszcza tym mniejszym, którzy nie mają w swoich strukturach działów HR i sprawy kadrowo-płacowe obsługują poprzez biura rachunkowe. Dla ogółu pracodawców są to dodatkowe ustawowe obowiązki, a działają przecież już w niezwykle skomplikowanym i zbiurokratyzowanym otoczeniu gospodarczym. Dodatkowo ci mniejsi pracodawcy zapłacą wyższe rachunki u swoich księgowych.

Emerytura, finansowa przyszłość po zakończeniu aktywności zawodowej to tematy, od których ciągle odwracamy głowę. Czy słusznie? Z jednej strony mamy coraz większą świadomość tego, że powinniśmy coś zrobić w tym kierunku, ale z drugiej strony daleko nam do podjęcia twardej decyzji o tym, żeby w końcu zacząć oszczędzać na przyszłą emeryturę. Czy jako społeczeństwo jesteśmy przygotowani do takiej decyzji?